Onnodige nederlaag in Purmerend

Na veel heen en weer gemail tussen de wedstrijdleiders van Magnus en Purmerend werd er besloten om donderdagavond de bekerwedstrijd tussen beide teams te plannen. Een dag voor de Tata-start, maar dat was voor Magnus geen beletsel om met een sterk team naar Purmerend af te reizen.
Enrico, JP, Wim en Niels kwamen ruim op tijd aan in het vrij nieuwe en grote wijkgebouw waar Purmerend zijn wedstrijden afwerkt. Bij binnenkomst bleken we in een bijzaal te mogen spelen, waardoor we geen last zouden hebben van de interne competitie van de gastheren. Wat meteen opviel waren de verkeerd ingestelde klokken. Dit jaar is het speeltempo in de NHSB-beker vernieuwd en blijkbaar waren ze daar in Purmerend nog niet bekend mee. Met enige overtuiging vertelden wij ze dat we toch echt met Fischer-tempo diende te spelen, want dat had Marcel ons ’s middags nog gemaild. Nadat de gereedstaande klokken ook niet geschikt bleken (wellicht waren ze te ingewikkeld??), moesten er nieuwe klokken bijgepakt en ingesteld. Ondertussen hadden wij al rustig ons kopje koffie besteld en leeg, zodat we om kwart over 8 toch goed aan de wedstrijd konden beginnen.
Voordat de match goed en wel was begonnen gaf de tegenstander van Wim (op bord 3) al op. Achteraf zei Wim een beetje beteuterd over deze snelle afloop: “Tja, een vorkje, zo is er ook niks aan”. Bij Enrico op bord 1 ging het naar eigen zeggen echt dramatisch. Hij speelde niet goed, en kon geen grip krijgen op de partij. Hij stak ook erg veel tijd in de partij, waardoor er na een tijdje een klokverhouding van 4 om 54 minuten op de klok stond. In deze tijdnood kon Enrico niks anders vinden dan een eeuwig schaak-combinatie. Op zich een goede uitslag, zeker met het oog op de andere borden. Deze stand betekende namelijk dat alleen ikzelf op bord 2 nog een remise moest pakken en dan zou de buit binnen zijn. Mijn partij opende erg vreemd, een Pirc waarbij wit al snel e5 speelde. Daar kwam ik echter lekker uit en op het moment dat Enrico klaar was stond er bij mij een remise-stelling op het bord. Ik ruilde vervolgens beide torens af, waardoor er een dubbel loper-eindspel ontstond met gelijk aantal pionnen. Maar het lot gaat tegenwerken op het moment dat je denkt dat de buit al binnen is. Ik speelde echt dramatische zetten, liet de koning van mijn opponent de stelling binnenkomen en kwam ook nog eens in tijdnood. U raad het al, opgeven was wat mij restte. Ondertussen had Niels op het laatste bord ook verloren (hoe precies weet ik niet), maar de domper was ook te groot om nog lang na te kletsen.
Een zeer onnodige nederlaag dus, en laten we maar hopen dat onze Tata-deelnemers het de komende weken beter gaan doen. Morgen starten Jos, Marcel en Enrico in de weekendvierkampen.