Mooie afsluiting van een matig seizoen

Na de 6,5-1,5 nederlaag tegen KTV moest het eerste vrezen voor degradatie. Het stond met een schamele drie punten in de gevarenzone omdat de Noord-Hollandse teams het in de KNSB-competitie zo slecht doen dat er vanuit de eerste klassen ook de nummers 6 (of in ieder geval de slechtste nummer 6) zullen degraderen. Gelukkig waren de tegenstanders in de laatste twee matches niet de allersterkste. Op 17 maart werd tegen Caïssa-Eenhoorn 4 met 6-2 gewonnen en dat ondanks het feit dat er met twee invallers werd gespeeld. Op het laatste moment was Jeroen nog bereid gevonden om ondergetekende te vervangen die met griepverschijnselen op bed lag. Dat deed hij met verve door op het laatste bord gewoon een punt mee te pakken.

In de laatste ronde zouden we tegen Koedijk genoeg hebben aan een 4-4, omdat we dan op de vijfde plaats zouden blijven. Na veel overleg werd besloten om voor het eerst dit seizoen een tactische opstelling te hanteren. Door de eerste twee borden ‘op te offeren’ zouden de resterende 6 borden die 4 punten wel bij elkaar kunnen sprokkelen. Zodoende mocht Niels voor het eerst in zijn Magnus-carrière op het eerste bord plaatsnemen. Jos bemande het tweede bord en voor de rest zat het team in de ‘normale bezetting’.

Na ruim twee uur spelen was het nog steeds een spannende strijd. Wel was het op een paar borden al duidelijk welke kant het op zou gaan. Niels had het lastig tegen Brian Möllenkamp die een aantal pionnen voorkwam. Niels probeerde nog wel wat tegenspel te creëren, maar dat leek meer op een wanhoopspoging dan op een serieuze manier om het z’n tegenstander lastig te maken. Op bord 5 en 6 hadden respectievelijk JP en Wim Smit goede stellingen op het bord staan. John Fokke maakte het JP niet echt lastig door z’n loper op g7 zomaar af te ruilen tegen een paard op c3, waarna JP stevig de touwtjes in handen nam. Bij Wim verliep het echter wat stroever nadat hij in het Frans een pionnetje was verloren. Echter had hij een simpel trucje waarmee hij een dame tegen een toren won. Tegenstander Ron Möllenkamp probeerde het nog wel wat te rekken, maar dat leek hopeloos.

Rond half elf ging het opeens snel. De beschreven borden hadden allemaal het verwachte resultaat opgeleverd. Fokke was zo sportief om zich mat te laten zetten, Möllenkamp senior zag in dat het hopeloos was tegen Wim en Möllenkamp junior maakte het simpel af tegen Niels. Zo stond het dus 2-1 in ons voordeel en was nog niks zeker.

Op bord 2 zat, zoals gezegd, Jos die een lastig seizoen doormaakt. Tegen Danny Stoop ging het echter voortvarend. Hij haalde een goed voorbereide variant tegen het Hollands van stal (waar ik zelf ook al eens bijna het slachtoffer van was geworden), maar Stoop had wel erg veel tijd nodig om een weerlegging te vinden. Rond half elf had hij nog maar een minuut of 2 en Jos nog ruim 40 minuten.

Daarnaast zat op bord 3 Enrico waar eigenlijk het tegenovergestelde gebeurde. Zijn tegenstander Jan Barteling speelde een interessante opening waar Enrico veel tijd in stak, waardoor ook hij al vrij snel in de problemen kwam met de klok. Bovendien was de stelling niet heel duidelijk. Hadden we toch beter moeten kijken naar het verleden? In 2013-2014 wist Enrico namelijk ook al niet te winnen van Barteling…

Bij zowel Wim Boom als Siem viel er nog weinig over de partijen te zeggen. Wim probeerde een voordeeltje te bereiken in een eindspel en Siem leek een iets betere stelling te hebben door zijn loperpaar. Ook bij Aart op bord 8 was het spannend. Aart had zoals wel vaker minder tijd dan zijn opponent, maar dat deerde hem niet en hij was zelfs zo overtuigd dat hij zich enkele alcoholische versnaperingen kon veroorloven.

Uiteindelijk bleken Jos en Aart de verlossing te geven in deze cruciale match. Jos’ tegenstander had het zo moeilijk doordat Jos constant druk bleef uitoefenen op de stelling dat hij zomaar vergat dat hij nog maar luttele seconden over had. Zo ging Stoop dus door zijn vlag en kon Jos genieten van deze mooie overwinning. Niet snel daarna had ook Aart een winnende stelling bereikt en zijn tegenstander Rinus Roskam zag er geen brood meer in om dat door te spelen. Zo was de stand dus 4-1 en waren we behoed voor het degradatiespook. Toen ook Wim het eindspel wist te converteren naar een gewonnen stelling en ook bij Enrico opeens een zeer prettige stelling op het bord was verschenen konden we zelfs al de overwinning ruiken. Wims tegenstander probeerde het eindspel nog te redden, maar zoals Wim wel vaker laat zien is hij onverbiddelijk. Jan Barteling kwam tegen Enrico ook zelf in de problemen met de tijd, al waren de problemen op het bord wellicht nog groter. Uiteindelijk werd het beide teveel en ging ook hij door z’n vlag. Het was dus al 6-1 en alleen Siem was nog bezig. Die had eerder orders gekregen om wel op winst te spelen aangezien het toen nog onduidelijk was hoe het op de andere borden zou verlopen. Dit leidde er echter toe dat hij enigszins zijn hand had overspeeld en tegenstander Paul Roomer strafte dat goed af. Uiteindelijk deed het er niet meer toe, maar het was wel een smetje op deze mooie uitslag.

Zo werd het seizoen toch nog mooi afgesloten met twee 6-2 overwinningen en een uiteindelijke vijfde plaats. Topscorer is Enrico die 6 uit 7 scoorde. Opvallend is dat Niels de zwaarste tegenstand had van het hele seizoen (gemiddeld 1882) terwijl hij (op de laatste ronde na) niet op de hoge borden te vinden was. Ook hadden zowel Aart als JP dit seizoen een betere score dan vorig jaar. Aart scoorde 4,5 uit 7 en JP 4 uit 5.

Al met al was het een lastig seizoen, maar voor zowel Magnus en Anna Paulowna is het nog niet over, want beiden staan in de kwartfinale van de beker en hebben de lastige opgave om respectievelijk Santpoort als De Vennep uit te schakelen.