Historische bekeroverwinning

Na twee redelijk makkelijke overwinningen tegen respectievelijk HWP Haarlem en Hoofddorp moest het Magnus-bekerteam donderdagavond aantreden tegen het sterke team van Purmerend. Naast de sterkere tegenstanders is dit natuurlijk ook een beladen wedstrijd voor Piet en Warner die de afgelopen seizoenen voor Purmerend speelden. Warner is zelfs al meer dan 25 jaar lid van Purmerend, dus het voelde voor hem vooraf als broedermoord om tegen z’n oude club te spelen. Maar wat moet, dat moet en zo togen we met z’n vijven (ondergetekende als non-playing captain) naar het grote wijkcentrum Where, waar we in 2014 al eens werden uitgeschakeld  door Purmerend door een onnodige nederlaag van mij. Deze keer waren we echter veel sterker opgekomen dan destijds en zouden we dus wel revanche moeten kunnen nemen.

Bij binnenkomst was het voor onze opponenten nog niet helemaal duidelijk dat ik niet zou meespelen, maar de laat arriverende Warner wel. Graag speelden we dit spelletje mee, zodat ze toch wel enigszins schrokken toen hij binnenkwam. Er was wel meer dat in het begin niet helemaal vlekkeloos verliep, wat te maken zal hebben met hun snelschaakkampioenschap dat ook plaats zou vinden. Zo zaten er om tien over acht nog steeds jeugdspelers vrolijk te spelen in ons zaaltje, en was de wedstrijdleider nergens te bekennen. Om kwart over acht nam de Purmerendse teamcaptain dan toch maar de aanzet om te gaan beginnen en zo geschiedde. Als teamcaptain heb je eigenlijk weinig te doen, behalve dan een opstelling overhandigen, de spelers enigszins op hun gemak stellen en de stellingen een beetje bekijken. Daarnaast had ik een boekje meegenomen, al heb ik er niet zoveel uit gelezen want er was genoeg te beleven op de borden, en in de kantine werd Ajax uitgezonden…

Na een uurtje spelen had ik op twee borden er wel vertrouwen in dat het de goede kant op zou gaan. Bij Wim offerde zijn opponent een loper op f7, maar Wim had mij ooit toevertrouwd dat dit slecht was voor wit. Ik ging er dus vanuit dat hij de variant goed kende, en dat bleek ook. Ondanks een slechte toren op h8 stonden de stukken van zwart actief en creëerde Wim veel dreigingen. Ook bij Piet ging het goed. Z’n opponent had 6 geïsoleerde pionnen (waarvan twee dubbele), maar wel het loperpaar. Deze wist Piet echter onschadelijk te houden en hij kon ondertussen zijn paarden naar de mooie velden f4 en c4 dirigeren.

Bij Ajax ging het ondertussen wat minder goed, maar gelukkig kregen de mannen in de zaal daar weinig van mee, waardoor zij zich goed konden blijven focussen op hun partijen. Warner had een scherpe variant gekozen tegen het Konings-Indisch van zijn opponent. Waarschijnlijk om nogmaals te tonen dat zijn speelstijl helemaal niet saai is zoals ik ooit schreef (en hem blijkbaar nog steeds dwarszit…). Het was voor de wedstrijd niet helemaal nodig, maar hij gooide in het middenspel de knuppel in het hoenderhok, offerde een pion en zette allerlei valletjes op. Ondertussen werd mijn taak als teamleider ook uitgebreid tot waterdrager, maar als dat leidt tot betere resultaten doe ik dat natuurlijk met alle liefde. Wim had tegen tienen zoveel matdreigingen dat de lastigste keuze was, hoe hij het het best kon afmaken. Hij koos de goede voortzetting (al hielp z’n opponent ook wel een beetje). Hij dreigde mat op a2, en na b3 van zwart kon hij een loper naar c3 dirigeren en op b2 mat dreigen. Daar was niks meer tegen te doen, dus moest tegenstander Paul Meijer de vlag strijken. En zo was Wim dus weer eens (net als drie jaar geleden) als eerste klaar. Niet heel veel later had ook Warner gewonnen en hoefden Piet en Enrico dus nog maar een halfje te scoren. Bij Piet zat er echter veel meer in dan een halfje en zo hoefde ik na één zetherhaling dan ook niet te zeggen dat hij remise aan moest bieden. Het was namelijk wel duidelijk dat hij ging winnen. Dat gebeurde ook en met dat resultaat heeft Magnus voor het eerst in zijn historie die finaledag van de NHSB-beker gehaald! Er was nog wel één partij bezig en dat was die van Enrico. In een ingewikkelde partij leek hij steeds de overhand te hebben en na een lange combinatie leek hij een pionnetje te verliezen. Net als ik had zijn tegenstander echter niet diep genoeg gekeken, want de pion won Enrico terug en bleef achter met een zeer actieve stelling en een vrijpion. Om deze te stoppen moest opponent Arno Buijten een kwaliteit offeren en Enrico leek op de winst af te gaan. Hij was echter niet zo heel nauwkeurig en verloor een pion. Uiteindelijk bleek het ondanks de kwaliteit meer toch wel lastig om verder te komen en na een remiseaanbod was Enrico niet de beroerdste om die aan te nemen.

Net als de vorige rondes dus weer een 3,5-0,5 overwinning, waarmee we overtuigend de finaledag bereiken. Na afloop konden we onder het genot van een biertje en bitterballen nog even de goals van Ajax zien, die net als wij de halve finale bereikten. Zij mogen tegen Lyon en wij mogen het opnemen tegen Heerhugowaard, Krommenie, of de Uil.