De eerste klap is een daalder waard

Na een schitterend kampioenschap was het afgelopen zaterdag zover. De Magnus Anna Paulowna Combinatie zou voor het eerst aantreden in de Promotieklasse van de NHSB. Met een nieuwe sponsor (Mulder Optiek) en een nieuwe speler (David vervangt ondergetekende) mocht meteen worden aangetreden tegen de favoriet in de Promotieklasse, het derde team van landskampioen Kennemer Combinatie.

Voor mij was het wel even wennen om niet mee te spelen en alleen maar mentale support te kunnen geven (en zo nu en drankje kon halen). Rond half drie kwam ik de speelzaal in Haarlem ingelopen waar ik teamleider Jos tegen het lijf liep die me op de hoogte bracht van de voortgang. Nog geen enkele partij was geëindigd, maar bij Wim Smit leek het bergafwaarts te gaan, terwijl David een gezonde pion voor stond.

Na wat rondjes langs de borden en wat kopjes koffie werd het eerste resultaat bekend.  Wim Smit had inderdaad z’n stelling niet meer kunnen redden. Een paardoffer leek nog redelijk dreigend, maar Wim wist niet de sterkste voortzetting te vinden, waardoor tegenstander Boulahfa makkelijk kon afwikkelen. Niet heel veel later werd er gelukkig alweer gelijkgemaakt. De andere Wim speelde een puike partij, en wist een heerlijke koningsaanval op te bouwen die niet mee tegen te houden was.

Bij de andere partijen was het erg spannend. Op bord 1 had Warner een hyperscherpe variant op het bord gebracht met eenzelfde opzet als in de bekerwedstrijd tegen Purmerend afgelopen jaar. Ik had er dus alle vertrouwen in dat deze net zo mooi zou eindigen, al speelde zijn tegenstander Gorissen wel een goede pot. Naast hem speelde Richard tegen de op papier sterkste tegenstander. De 17-jarige Esper van Baar speelde drie jaar geleden ook al mee toen we tegen KC 3 speelden (remise tegen Niels die met 1. a3?? opende…), maar is ondertussen wel zo’n 500 ratingpunten sterker geworden en heeft nu een rating van 2130. Richard koos voor een rustige opbouw en ruilde dames, waarna een ongeveer gelijke stelling ontstond.

Aan de borden drie en vier kwamen de volgende resultaten. Piet speelde op bord drie tegen Wouter Roggeveen. Een jongen waar ik al vaker de degens mee heb gekruist met verrassend goede resultaten. Ik had er dan ook alle vertrouwen in dat Piet dit klusje zou klaren. En zo geschiedde. Piet speelde een goede partij en Roggeveen kwam er nooit echt uit. Nadat hij ook nog een kwaliteit weggaf was het een koud kunstje om het af te maken. Bij Siem ging het helaas wat minder. In een redelijk gelijk opgaande stelling had tegenstander Peter Pijpers de hele tijd de dreiging om op h6 te slaan. Siem had het wel gezien, maar dacht dat de schade wel zou meevallen. Helaas sloeg Pijpers op het goede moment toe, waarna Siem een kwaliteit moest toegeven. Hij probeerde nog wel tegenspel te creëren, maar Pijpers bleef koel en rondde het goed af.

Toen stond het dus 2-2 en werd er koortsachtig overleg gevoerd door de teamleider en ondergetekende wat de beste strategie zou zijn. Enrico had ondertussen een goede, maar ingewikkelde stelling met een stuk meer, maar weinig tijd. David raakte z’n voordeel een beetje kwijt en Warner had ondertussen z’n mooie aanval doorgezet. David en Richard kregen dan ook het advies om remise te maken. Davids tegenstander was al lang al blij met een halfje en Richard vond een mooie remisecombinatie. Zo stond het dus 3-3 en lag het lot in handen van Enrico en Warner. Warner had ondertussen een dame en een pion tegen een toren en 5 pionnen. Een ingewikkelde stelling, maar de pion liep snel naar de overkant. Toen moest ook de zwarte toren geofferd worden en moest Warner alleen nog afrekenen met een aantal pionnen (waarvan wel drie verbonden). Het leek ingewikkeld, maar Warner vond een mooie afronding waarbij hij mat zette ‘voor de paaltjes’.

Toen was alleen clubkampioen Enrico nog bezig in een lastige partij tegen invaller Bart Feltman. Die had eerst een toren geofferd voor een mataanval, die zo goed was dat Enrico een kwaliteit moest teruggeven en zo een stuk voor bleef. De aanval was echter nog steeds niet afgeslagen en Enrico had ook weinig tijd. Hij wist z’n koning in veiligheid te brengen door naar de andere zijde van het bord te wandelen en kon toen afwikkelen naar een gewonnen eindspel. Hij moest nog wel even precies rekenen, maar dat is ‘m wel toevertrouwd. Zo eindigde deze op papier cruciale wedstrijd dus in een afgetekende 5-3 overwinning waar we nooit echt in de problemen zijn gekomen. Nou moeten we zeker niet te vroeg juichen, want het seizoen is nog lang en een van de andere concurrenten, Aartswoud, liet met een 7-1 overwinning zien ook niet de minste te zijn.