Mulder Optiek Mach officieus kampioen dankzij Zaanse broeders in de schaakstrijd

In een oorlog worden soms, zo weten we ook uit het strijdtoneel in Syrië, onverwachte coalities gesloten. Het is nog maar een maand geleden dat wij, als nieuwe krijgsheren in de Noord-Hollandse lappendeken van (schaak)kastelen), ruw uit onze overwinningsroes werden gehaald. Wij waren de baas in Noord-Holland dachten wij na het behalen van de titel in de eerste klasse en de bekerwinst vorig seizoen en de koppositie in de promotieklasse dit seizoen. Maar we hadden ondanks twee zwaarbevochten zeges in het Zaanse tegen HWP Zaanstad en ZSC/Saende 2 de rebellie in het Zaanse land er niet onder weten te krijgen. Dat resulteerde in een verrassingsaanval van een klein contingent Zaanse elitesoldaten die met bebloede zwaarden, een grote lach en vervulde wraakgevoelens uit de Magnusveste huiswaarts keerden. Missie geslaagd, het tot dan toe blanke ridderblazoen van Mulder Optiek Magnus Anna Paulowna Chess (Mach) besprenkeld met bloedspetters achterlatend. En die Noord-Hollandse Graal, die beker, die moeten we daardoor afstaan.

Nu weten wij hoe het is om coalities te sluiten. Onze verenigingsnaam zegt wat dat betreft alles. En toen we de Zaanse strijders in Koedijk op het Noord-Hollands clubkampioenschap tegenkwamen, werd op een nieuwe vriendschap getoost. Zou het een profetie zijn geweest dat we daar niet tegen ze hoefden te spelen? Het versterkte het verbond evenzeer wel. Zij, het team in topvorm, het team van het voorjaar, zou onze grote concurrent Kennemer Combinatie 3 het vuur aan de schenen leggen. En wij zouden dan tegen het stugge Het Spaarne, dat de punten nog hard nodig had, het verschil gaan maken. En zo vochten we afgelopen zaterdag zij aan zij, rug aan rug in het Nederlandse schaakwalhalla dat Haarlem heet.  Een kleine zestig schakers in de ene zaal, nog ruim honderd in de andere die het Kennemer Open kleur geven. En in al dat strijdgewoel een ongebruikelijke coalitie van Zaanse en Noordkopstrijders die wisten dat ze het Haarlemse keurkorps niet de baas konden (landskampioen Kennemer Combinatie vernederde het Groningse Sissa met maar liefst 9-1), maar wel de linker- en rechtervleugel van deze formidabele schaakkracht probeerden terug te dringen. Voor een middag lang waren we één in onze missie duidelijk te maken dat er meer is in Noord-Holland dan Haarlem als schaakbolwerk.

Onze complimenten en felicitaties gaan uit naar onze Zaanse schaakbroeders voor een dag die het beste uit zichzelf haalden, zich her en der overtroffen en het op papier veel sterkere KC3 met 3-5 versloegen. En wij, wij kregen ook de felicitaties. Ook van de Haarlemmers overigens die, nadat de berusting was ingetreden, beseften: vandaag zat er gewoon niet meer in.

En dat terwijl ze een list hadden verzonnen om de opmars van de Noordkop-formatie een halt toe te roepen. Het Spaarne had een onvervalst Trojaans Paard van stal gehaald door de sterkste spelers op de lagere borden te posteren. Het verrassingseffect gaf ze aanvankelijk een lichte voorsprong. Wim Smit verzuimde een toren af te ruilen en vervolgens werd dat kasteel geofferd voor mat. Maar al snel begon het Trojaanse Paard te steigeren en verloor Het Spaarne de regie over de wedstrijd. Wij pakten ze aan waar ze kwetsbaar waren: bij de kop waar de zwakkere spelers zaten. De eerste tik werd uitgedeeld door mijn persoontje. Ik sloot een paard in. Mijn tegenstander besloot die te offeren voor praktische aanvalskansen. Die waren er ook, maar die konden simpelweg worden geneutraliseerd. Naast mij speelde Enrico van Egmond een prachtige aanvalspartij met onder meer een schijndameoffer. Als tegenstander kon je slechts het moede hoofd buigen en dat deed Aad de Bruijn ook, maar daarmee gaf hij onze kopman Piet Peelen wel de kans het hoofd van het Trojaanse Paard te scheiden. Piet pareerde een Albin’s Tegengambiet behendig, hield de pion meer over en verzilverde dat kleinood in het eindspel.

3-0 op de eerste drie borden en verder? De rest hield de linies gesloten, zo simpel was het zodat het in doodsstrijd verkerende Trojaanse Paard niet met een laatste stuiptrekking nog een dodelijke trap zou uitdelen. Siem Roet stond de hele partij een tikkeltje beter, maar had te weinig aanknopingspunten om op winst te spelen. Hij liet zich niet verleiden tot een roekeloze beweging met remise tot resultaat. Naast hem had David de Visser de hele middag een boeiend één-tegen-één gevecht tegen Loek Veenendaal. Veel dynamiek zat er in de stelling, waarbij David met actief spel continu naar openingen in de vijandelijke koningstelling zocht. Wit verdedigde zich echter secuur en ook deze pot werd remise. Bij Richard Bolster werd er net als bij Siem veel geschoven, maar spannend werd het nooit. Ook deze partij eindigde in een puntendeling. De enige van het middenrif die wel kans op meer kreeg was Wim Boom en nog wel tegen Colleen Otten, vaandeldraagster bij Het Spaarne. Was zij ook gevallen, dan was de zege eclatant geweest. Wim had een duidelijk beter eindspel kunnen bereiken, maar nam genoegen met een half punt.

Door de 3-5 zege staan we twee matchpunten en vijf bordpunten voor op onze nieuwe voornaamste belager. Dat is, juist ja, ZSC/Saende 2. Zo kort kunnen coalities duren. Al is de verwachting dat de schermutselingen op de slotdag beperkt zullen blijven. Wij hoeven nog maar drie bordpunten te scoren om officieel kampioen te zijn en zij moeten met forse cijfers winnen van Aartswoud. Dat zie ik niet zo snel gebeuren. Wellicht dat we volgend jaar hun eerste tegenkomen dat waarschijnlijk degradeert naar de derde klasse. Dan wordt met deels andere strijders het Zaanse-Noordkopgevecht hervat. De landelijke derde klasse… Daarin heeft Magnus nog nooit in mogen acteren. Met de nadruk op dat laatste woord, want het klinkt nu nog als een droom. En dat is het nu ook nog. Eerst maar eens de klus afmaken tegen middenmoter Purmerend 2. Zaterdag 21, komt dat zien tijdens de gezamenlijke slotronde van de promotieklasse in het Clusius College in Schagen!