Het is lastig schrijven als je er niet bij bent geweest maar bij gebrek aan scribenten in vogelvlucht een paar wedstrijdverslagen. Ten eerste ons eerste, Dierenkliniek Zuiderkaag Mach. DAT HEEFT DE EERSTE ZEGE OOIT IN DE LANDELIJKE COMPETITIE TE PAKKEN. Maar even in hoofdletters, want dit gaat (wederom) de annalen in. Makkelijk ging het echter niet tegen Amsterdam West. Ik had ons in een vooruit gespeelde partij op 0-1 gezet. Dat bleek een nuttige overwinning, want Mach domineerde op de eerste drie borden – waar internationaal meester Piet Peelen en Colin Stolwijk ook overtuigend wonnen – maar niet op de overige vijf. Omdat Enrico van Egmond een goede stelling in remise liet verzanden en ook Wim Boom in remise moest berusten, was de zege lange tijd niet zeker. Ook al omdat Richard Bolster een remise-eindspel weg blunderde en Wim Smit ook verloor. David de Visser wist echter na een kolderieke partij, waarbij de kansen continu wisselden, toch te winnen.
Ik was op de wedstrijddag vanwege mijn werk afwezig. Ik moest na commercieel werk voor de krant einde dag naar Hoorn voor de derby tegen Purmerend en daar zat ons tweede te spelen voor hun debuut in de landelijke competitie tegen Hoorns derde. We stonden 0-2 voor door knappe zeges van Jos en Aart, maar de thuisclub kwam terug in de wedstrijd doordat Yoram, Siem en Arno aan de laatste drie borden verloren. De eerste drie borden trokken de wedstrijd echter knap over de streep. Marcel stond al heel lang gewonnen met een kwal en twee pionnen meer. Die kwal leverde hij in om zijn pionnen te laten beslissen. JP speelde weer een sterke tactische partij en daardoor kon Henk in betere stelling een remiseaanbod doen dat de tegenstander niet kon weigeren.
En dan nog ons NHSB-team. Er waren niet veel liefhebbers voor de boot naar Texel waardoor En Passant dik favoriet was om te winnen. Dat gebeurde echter niet, omdat op vrijwel elk bord waar we gelijkwaardig of sterker waren toesloegen. Wim liet weliswaar helaas wat liggen – hij scoorde zelfs een nul tegen een gelijkwaardige opponent – en Niels kwam niet verder dan remise tegen een zwakkere tegenstander, maar JP, Wim en Arno boekten mooie overwinningen en Henk scoorde een degelijke remise. De nederlaag van Mitchell was ingecalculeerd en David kon deze keer niet excelleren maar de 4-4 was niettemin een prima resultaat tegen een tegenstander die qua rating beduidend sterker was.
Inderdaad. Dat was een bewuste keuze om die kwal terug te geven. “ahem”