EuroParcs/Autovakmeester Mach 1 eindigt als beste tweede van de hele tweede klasse
Clubgenoot JP Komen repte er al in zijn seizoensverslag over de NHSB-competitie over: de animo/energie/tijd om na elke wedstrijd een verslag te schrijven lijkt te ontbreken. Los daarvan moeten ook de prestaties van het eerste in het stukje historie op deze site nog een aanvulling krijgen. Als ik voor mezelf spreek is de tijdfactor simpelweg een ding, maar als pr-man heb je natuurlijk de verplichting om buiten de media ook op het eigen clubforum de wedstrijden per keer of in ieder geval het seizoen te verslaan. Van dat laatste bij deze een weergave.
EuroParcs/Autovakmeester Schaap Mach heeft een behoorlijke mentale dreun te verwerken gekregen na de verloren kampioenswedstrijd vorig jaar april tegen Purmerend. De wedstrijden daarna tegen middenmoter AAS (toen wel, dit seizoen zijn ze onderaan gefinisht) en degradatiekandidaat Kennemer Combinatie 2 gingen daarna ook verloren. In september ontmoetten wij KC 2 opnieuw dat zodanig versterkt was dat ze plots een titelkandidaat waren. Ons team was met de komst van IM Manuel Bosboom ook in speelkracht toegenomen, maar dat bleek niet in deze wedstrijd. Een gelijkspel werd door ondergetekende voor de poorten van de hel weggesleept. Bosboom debuteerde met een halfje, ietwat tegenvallend, maar sowieso waren we in deze wedstrijd op papier maar een fractie sterker omdat we twee invallers hadden. Nieuwkomer Wilko van der Gracht hield het niet alleen knap droog, maar boekte een plusremise maar David de Visser verloor snel. Omdat ook Tjark Vos een matige partij afleverde leek een nederlaag aanstaande, maar dat voorkwamen Loek van Wely en ik dus. Halfjes van Colin en Kevin completeerden de 4-4 uitslag.
De tweede wedstrijd was tegen De Wijker Toren, zonder Loek en dat deed zich voelen want het werd weer een moeizame bedoening hoewel we op papier wat sterker waren. De wedstrijd verliep gelijkwaardig met nullen voor Enrico van Egmond en Wim Luberti, zeges voor Colin en Manuel en de rest eindigde in remise…waarbij ondergetekende ook gezien het ratingverschil met mijn tegenstander had moeten winnen. Ik had de winnende ook op de schoen maar overzag deze combinatie.
Met al twee verliespunten op zak moest er van degradatiekandidaat Zukertort Amstelveen 2 gewonnen worden en dat gebeurde ook. Het werd een overtuigende 6-2 overwinning, de eerste zege sinds 12 maart oftewel acht maanden! Dat mag je gezien de gemiddelde speelsterkte van het team op zijn minst opmerkelijk noemen. Tegen de Amstelveense reserves verloor alleen Enrico, speelden Colin en Tjark remise en won de rest.
Achteraf gezien is de derde wedstrijd in november tegen Fischer Z beslissend geweest. Ondanks de grote zege op Amstelveen was de vorm bij diverse spelers nog altijd niet top. Als we de titelhouders buiten beschouwing laten heeft het gros tussen de 50 en 80 elopunten verloren in korte tijd. Ik moet zeggen dat ik zo’n gigantische vormdip bij zoveel spelers tegelijkertijd in een team nog nooit eerder gezien heb in de rum 25 jaar dat ik competitieschaak bij de senioren speel. Laat staan in een team met zoveel potentie/talent (en dat zijn niet mijn woorden maar die van Loek die vindt dat we bovenin de eerste klasse moeten meedraaien). Dan de wedstrijd in Amsterdam: die begon ondanks de afwezigheid van Loek en Kevin flitsend. Aan de laatste vier borden werd binnen een mum van tijd 3,5 punt gescoord: een halfje van invaller JP en winstpartijen van Enrico, Tjark en mijzelf.
Maar dan gebeurde er iets wat sport zo mooi maakt: de underdog steeg meer en meer boven zichzelf uit. De nederlaag van Wim Luberti tegen de ervaren en tegelijkertijd talentvolle Casper Blaauw was ingecalculeerd waarbij ik aan toe wil voegen dat wij namens Mach Fischer Z heel veel sterkte wensen met het onnoemelijke verlies van deze speler. Casper overleed namelijk onverwachts op 20 februari jongstleden, slechts 60 jaar oud.
Dat Wim het onderspit dolf kon en de nederlaag van Wilco ook, al was hij dicht bij een halfje. Dat Manuel ook niet verder kwam dan een puntendeling tegen een op papier veel zwakkere tegenstander was echter een tegenvaller en vervolgens ging in extremis ook Colin onderuit tegen Ivo Timmermans. Het resultaat werd daardoor 4-4 en omdat Sopsweps’29 maar bleef winnen en inmiddels drie matchpunten meer had was duidelijk: we moesten het onderlinge duel in december winnen. Daartoe en ook omdat Loek niet altijd mee kon doen is besloten om met grootmeester Erik van den Doel in te lijven. Ondergetekende deed voor deze krachtpatser graag een stapje opzij zodat we half december met een team van gemiddeld 2300 aantraden in Vonk tegen de koploper. Het sterkste Mach-team ooit maar de tegenstander mocht er ook zijn met een gemiddelde rating van dik boven de 2200.
Het werd de wedstrijd die het affiche beloofde, vol spektakel waarbij onze titelhouders opstonden. Colin, Wim en Tjark hielden het niet droog, maar Loek (tegen IM Riemersma), Manuel en Erik wonnen waarbij de debutant tegen FM Reynir Helgason bij een 3,5-3,5 stand opvallend koelbloedig –het bord werd van alle kanten omringd door publiek- de winnende scoorde. Ook Kevin Tan won terwijl Enrico een knap halfje boekte tegen IM Marcel Peek.
Deze wedstrijd was de ommekeer, na Nieuwjaar was het spel bij de meeste spelers weer als vanouds, zoals we vorig seizoen ook lange tijd speelden. Om te beginnen werd hekkensluiter AAS met 1-7 in februari vernederd. Alleen ondergetekende, topscorer op dat moment nota bene, verloor na een partij waarin hij in de opening overklast werd door een tegenstander die veel beter van de finesses op de hoogte bleek.
Daarna volgde in maart in Schagen de derde topwedstrijd tegen SG Max Euwe uit Enschede, de nummer twee op dat moment. Ik ontbrak vanwege een boekpresentatie en ook Loek was er niet bij, maar wel Erik en de immer oerdegelijke Wilco die zijn eerste winstpunt in het eerste kon bijschrijven. Een heerlijk moment, in zo’n belangrijke wedstrijd, om het volle pond te scoren! Wij maakten vooral benen overigens aan de eerste vijf borden waar Erik, Manuel, Enrico en Colin wonnen en Tjark een knap halfje pakte tegen IM Frank Kroeze. Kevin leed een zeldzame nederlaag en ook Wim Luberti ging kopje onder na eerst gewonnen te hebben gestaan. Niettemin: een eclatante 5,5-2,5 zege!
De wedstrijd op 1 april in Zoetermeer tegen Promotie werd geenszins als een grap beschouwd: gewonnen moest er worden om de titelkansen levend te houden en gewonnen werd er, wederom met 5,5-2,5. Zonder Loek, maar met Erik en Manuel die beiden wonnen. Ook Colin won opnieuw, nu van de sterke Eelco Kuipers. Drie punten aan de eerste drie borden, maar op de andere borden heerste er meer evenwicht. Kevin en Tjark wonnen wel overtuigend en ondergetekende had ook een betere stelling in handen, maar kwam uiteindelijk niet verder dan remise. Echter, hiertegenover stond keiharde nullen van Enrico en Wim. Al met al was dit de eerste en enige zege op een middenmoter in het gehele seizoen.
Dan de slotwedstrijd tegen degradant VAS 2. Loek kwam zag en won, net als Manuel, maar Colin en Tjark verloren. Het verschil in dit duel werd aan de laatste vier borden gemaakt waar Enrico, Kevin, Warner en Wim wonnen. Dit alles onder het toeziend oog van clubkampioen Henk Bermon en –dat vonden we erg leuk- de warme belangstelling van Wim Boom, nestor en vaste kracht gedurende decennia in het eerste.
Wat is de zegereeks van vijf wedstrijden op rij nu waard geweest? Wel, niet het kampioenschap, want Sopsweps heeft na de nederlaag tegen ons geen steken laten vallen. Wel zijn we nog beste tweede van de tweede klasse geworden, omdat Blerick in poule D zo vriendelijk was in de slotronde te verliezen van degradatiekandidaat De Combinatie. Het bestuur wil het team zoals het nu is grotendeels bij elkaar houden, hoe dat een gevolg krijgt laten we weten als er meer bekend over is. Wel kunnen we reeds melden dat de hoofdsponsors komend seizoen doorgaan.
Tenslotte nog even de individuele scores: Loek won de vijf potjes die hij meedeed en Manuel is met 8 uit 9 uiteindelijk topscorer van de gehele tweede klasse geworden. Kevin deed het met 6 uit 8 ook goed, ik zit er met 5 uit 7 kort achter. Verder valt de score van Enrico van 4,5 uit 8 op. Hij begon erg slecht maar speelde de laatste maanden, op de partij in Zoetermeer na, ijzersterk.
mooi verslag warner