Net geen wonder

In mijn vorige verslag had ik gevraagd om een wonder; dat was de goden verzoeken, maar we kwamen er wel zeer dichtbij. Voor de laatste competitie ronde van MAC 4 reisden we met 2 invallers af naar St. Pancras alwaar werd aangetreden tegen Opening ‘64 3. We speelden in dezelfde zaal waar het 1e team van de gastheren streed om behoud in de 2e klasse wat hen uiteindelijk net niet zou lukken. Voor aanvang ontvingen de 1e bord spelers het herinneringsboekje van de thuisclub ihkv hun 50 jarig bestaan. Het getal 64 staat voor het oprichtingsjaar en dus niet voor de 64 velden van het schaakbord. Na de gebruikelijke woorden van de wedstrijdleider konden we even na 20. 00 uur aanvangen. Op bord 2 was Kevin al weer snel klaar; hij won met een paardvork de dame van zijn tegenstander, die daarom in arren moede deze op het schaakbord neervlijde. Dit was alweer de 8e overwinning dit seizoen in de externe competitie voor Kevin! Het duurde even voor de volgende beslissing viel. Mitchell had de driftige aanvalspogingen van zijn tegenstander allemaal kunnen pareren, en toen deze nog een (achteraf gezien) onterecht offer pleegde was het een kwestie van uitspelen; met een pion die op promoveren stond zag zijn tegenstander het hopeloze van zijn stelling en gaf op. En dat was de 1e overwinning voor Mitchell in een externe wedstrijd, gefeliciteerd dat smaakt naar meer! En kort daarna was Johan opeens klaar, hij vond het wel mooi geweest. De stelling heb ik niet gezien maar ik hoorde later dat zijn tegenstander nog maar weinig tijd op de klok had; jammer van de gemiste kans. Ja en toen was uw reporter nog bezig tegen de voor mij altijd lastige tegenstander Richard Gooijers; zoals de schaakvolgers weten: hij is blind. Dat betekent dat ik zijn zetten moet doen en mijn zetten hardop moet uitspreken die hij op zijn braille bord speelt. Sinds kort heeft hij ook een elektronische klok waarbij de tijd kan horen dmv een oortje. In normaal tempo is dit goed te doen maar in de tijdnoodfase werd het me allemaal wat teveel en vergat regelmatig de klok in te drukken. We waren nog als enigste bezig van de 12 borden en het werd wel wat rumoerig in de zaal, maar Richard wist met een luid gesis iedereen weer wat rustiger te krijgen. Ik had geen zin in een salonremise en ik speelde alles of niks! Gelukkig maakte hij wat foutjes in tijdnood waardoor ik met een pion kon promoveren en hij moest opgeven. We hadden beiden minder dan 2 minuten op de klok overgehouden. Dat was dus een 3-1 score voor MAC 4! Net 1 bordpuntje tekort om van de laatste plaats af te komen; het wonder was helaas niet geschied!