Spannende seizoensopening tegen Aartswoud 2

Na verkiezingen zijn politici altijd positief. Ze zijn de grootste geworden, hebben winst geboekt, minder verloren dan verwacht, of ze zijn groter geworden dan de concurrent. Ook na de wedstrijd tegen het tweede van Aartswoud konden beide ploegen op hun eigen manier tevreden zijn, maar daarover later meer.
Laten we beginnen met een korte voorbeschouwing op het seizoen in de Eerste Klasse A van de NHSB. Ten opzichte van vorig jaar zijn de gemiddelde ratings iets gedaald. Sterke teams als Castricum en Bergen zijn gepromoveerd, maar daartegenover staat dat sterke teams als Aartswoud 2 en Purmerend 2 dit jaar wel geduchte tegenstanders zijn. Samen met K.T.V., Caïssa-Eenhoorn 3 en ons eigen team zouden zij op papier de kampioenskandidaten zijn. Waar vorig jaar iedereen van iedereen kon winnen lijken de verschillen dit jaar iets groter. Onze tegenstander van afgelopen vrijdagavond is vorig jaar overduidelijk kampioen geworden in de Tweede Klasse B en heeft ten opzichte van vorig seizoen amper in zwakte ingeboet. Vooral in de breedte zijn ze zeer sterk en zouden zij het onze lagere borden moeilijk kunnen maken.
Bij aankomst in Hoogwoud (en dus niet in Aartswoud als de clubnaam doet vermoeden) bleek al snel dat onze opponenten niet in de sterkste opstelling waren opgekomen. Kopmannen Veenis (1935), Roskam (1887) en verloren zoon Hendriks (1907) ontbraken alle drie. Ze hadden echter wel een truc bedacht die ik ze niet kwalijk kan nemen gezien onze kanonnen op de eerste borden. De invallers werden namelijk tegen Enrico en Wim Boom geposteerd, waardoor er toch nog een situatie ontstond waarbij wij op 5 borden op papier de zwakste spelers hadden.
De wedstrijd ontbrandde pas na ruim 2 uur spelen. Aart was op het laatste bord al een tijdje aan het ploeteren tegen Paul Grolman (1823). Deze speelde een dubieus systeem met Pc3 (hier zal Aart toch wel wat op paraat hebben??) en een snel Df3. Aart dacht dat dit wel inferieur moest zijn en besteedde daarom (te) veel tijd aan het vinden van de beste voortzetting voor zwart. Of hij die vond weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat zijn klok wel erg weinig tijd aangaf toen ik een rondje deed. Niet heel veel later werd de stelling ook ingewikkeld en moest hij de vlag strijken. Naast mij op bord 5 zag ik ook Wim Smit iets te optimistisch zijn centrumpionnen naar voren dirigeren. Tegenstander Erik van Tooren (1876) wachtte zijn kans af en na een paar mindere zetten van Wim greep hij zijn kans en ruimde de hele stelling op. Wim speelde nog wel even door, maar al snel bleek dit tevergeefs. Zo kwamen we dus op een 2-0 achterstand en moesten alle zeilen worden bijgezet om nog met minimaal een puntje huiswaarts te keren. Bij Enrico en Jos leek dat al snel wel goed te gaan. Enrico kwam tegen invaller Lukas Boots (1757) al snel beter te staan en won een pionnetje. Als geen ander kan Enrico dergelijke voordeeltjes uitbuiten en ook ditmaal zorgde dit voor een puntje. Ook bij Jos ging alles volgens het boekje. De opening blitzte hij er zo uit, ging vervolgens in het middenspel nadenken en vond een simpele pionwinst. Daarnaast had hij ook een overweldigende stelling en zo kwam de stand weer op 2-2. Bij Wim Boom leek het lange tijd erg moeilijk te worden. In een Wolga waarin zijn opponent Toine Molenaar (1620) koos voor de b6-variant (wat Wim wel goed moet kennen aangezien de schrijver van dit stukje dat ook altijd speelt…), leek de pionnenstructuur van zwart een stuk minder dan die van de jonge opponent van Wim. Hoe hij het precies voor elkaar kreeg heb ik gemist, maar dat uiteindelijk het punt kon worden bijgeschreven door de topscorer van vorig seizoen was een feit. Dat ik weinig heb gezien kwam door het feit dat ook mijn partij pas in de tijdnoodfase werd beslecht. In een saaie partij tegen Wouter Laan (1876) won ik door een onnauwkeurigheid van Laan een pion. Toen nog met genoeg tijd dacht ik ook dat ik een mataanval had, maar m’n gevoel liet me daar in de steek. Daarom moest ik naarstig op zoek naar de zetten die wel naar de winst zouden leiden en dat was nog niet zo makkelijk. Ik koos ook de verkeerde voortzetting en gaf m’n opponent zowaar nog een kans om te remiseren. In deze stelling koos hij voor 39.De7+ waar 39.Df6 of 39.Kd3 de zetten zijn die remise forceren. Er blijft dan namelijk een dreiging inzitten van eeuwig schaak of mat, zonder dat ik met tempo m’n dame op g2 krijg. Gelukkig voor het team miste hij deze voortzettingen en kon ik mijn h-pion laten promoveren en het vierde punt binnen tikken. Toen ik informeerde naar de stand (4-2) was ik blij verrast en dacht dus wel dat een overwinning nabij zou zijn. Enkele momenten later werd die hoop weer de kop ingedrukt. Siem gaf tegen Jasper Seelemeijer (1852) een volgens Enrico remise te houden stelling weg en ook bij Niels zag het er niet goed uit. Donderdagavond werd tijdens de voorbespreking nog duidelijk dat hij wel weer een degelijke remise zou spelen na een snelle dameruil, maar dit plan viel volledig in duigen. De opzet van snelle dameruil lukte, maar vervolgens bleek Jan Stapel (1810) net nog even beter in manoeuvreren dan onze remisekoning. Als laatste probeerde hij zich nog te verweren, maar twee pionnen achterstand bleek helaas teveel. Daardoor kwam de eindstand op 4-4 en zoals in de inleiding al werd gezegd konden beide ploegen daar tevreden mee zijn. Aartswoud omdat zij ondanks de invallers toch nog een resultaat hebben geboekt, wij omdat we op 5 borden toch de underdog waren, zij omdat Siem wellicht nog remise had kunnen maken, en wij omdat ik eigenlijk niet had moeten winnen…
Al met al een redelijke start van het seizoen, maar de echte kraker is de volgende wedstrijd op 5 november als grote favoriet Purmerend 2 op bezoek komt in de Waldhoorn.