Bergen blijft angstgegner MAC 1

Gisteravond werd ik er nog even fijn op gewezen dat ik had aangekondigd nog een verslag te tikken van de dramatische gebeurtenissen van vorige week. Zoals bekend mochten we aantreden tegen onze angstgegner Bergen. De afgelopen drie seizoenen werd er namelijk verloren tegen deze tegenstander. Net als wij hebben zij een redelijk vast team, waardoor het ieder jaar weer lastig is om van ze te winnen, maar dit jaar moest het er dan maar eens van komen.
Na een minuut stilte ter nagedachtenis aan de overleden Lammert Loer (erevoorzitter SC Anna-Paulowna) konden we de strijd aanvangen. De wedstrijd ontwikkelde zich niet heel snel en de eerste uitslagen vielen dan ook pas rond de klok van half 11. Bij Niels weet je dat het goed zit als de dames van het bord zijn en er gemanoeuvreerd moet worden. Tegen de meer dan 200 ratingpunten sterkere Albert Dekker bleek dit ook te werken. Ik had na 10 zetten het halfje al kunnen noteren (ook Niels was daarvan overtuigd getuige zijn blikken), maar Dekker speelde tevergeefs nog even door en moest later alsnog berustten in remise. Niet veel later kon ik zelf tekenen voor het tweede halfje doordat ik in een iets fijnere stelling remise maakte tegen Antonio Ballesteros. Een slechte partij, waarbij er maar twee stukken van mij over de vierde rij zijn gekomen. Maar met nog 10 minuten op de klok en een iets betere stelling op de andere borden vond ik een remise wel zo verstandig.
Zoals gezegd op de andere borden fijne stellingen. Op bord twee speelde Wim Boom een heerlijke aanvalspartij tegen de schaakvrijwilliger van het jaar Sjaak Pielaet. Het clubicoon van Bergen is niet vies van tactische partijen, maar moest in de kunst van het aanvallen in Wim toch zijn meerdere erkennen. Wim dirigeerde al zijn stukken naar de vijandelijke koning, schroomde niet om zijn dame in de aanbieding te doen en alleen opgave verloste Pielaet uit zijn lijden. Gisteren vertelde Wim trots dat hij alles had gecheckt en tot zijn eigen verbazing alle zetten die de computer als beste aangaf had gespeeld. Ook bij onze kopman zag het er rooskleurig uit. Met 20 minuten tegen 20 seconden op de klok en met een prettige stelling leek een 3-1 voorsprong dichtbij te zijn. De clubkampioen van Bergen Richard Frans wist echter perfect gebruik te maken van de increment van 10 seconden en wist een manier te vinden om het Enrico lastig te maken. Deze zag de bui al hangen en probeerde door ook te gaan vluggeren gebruik te maken van de precaire tijdssituatie van Frans. Deze toonde zich echter een goede snelschaker en wist het eindspel naar een goed einde te brengen. Een gevoelige tik voor onze teamleider, want dit is al de tweede maal dit seizoen dat hij de winst door zijn vingers laat glippen.
Met een stand van 2-2 gingen de overige vier partijen de tijdnoodfase in. Aart zei ergens tijdens de wedstrijd al dat het niet de goede kant op ging. Het hielp ook niet mee dat zijn klok al snel nog maar weinig tijd aangaf. Hij sputterde nog even tegen, maar moest in het eindspel toch zijn meerdere erkennen in Jacob de Boer. Ook bij Siem leek het lange tijd niet goed te gaan. Hij stond een kwaliteit achter tegen Jan Keijsper. Hoe het allemaal gebeurde weet ik niet (ik stond heftig mee te noteren bij Wim Smit), maar opeens hoorde ik dat Siem het toch gepresteerd had om remise te spelen. Toen waren dus alleen Jos en Wim Smit aan het vechten voor de overwinning. Wim kwam in een Franse partij redelijk in zijn spel terecht en kon de druk opvoeren tegen Halana Vlaming. In een hevige tijdnoodfase van beide spelers probeerde Wim ergens een mat te vinden, maar kon en passant ook een aantal pionnen meepikken. Het mat werd niet gevonden, maar er werd wel een gewonnen eindspel bereikt. Met een aantal seconden op de klok is dat echter niet zomaar gewonnen. Daarom kwam het dan ook mooi uit dat Vlaming iets te lang nadacht en door haar vlag ging. Ook Jos zat tegelijkertijd in de tijdnoodfase tegen Tijmen Grondhout. In een typische Jos-partij waarin hij de aanval zocht stond het erg gevaarlijk. Jos had een aantal pionnen geofferd (al bekende hij na afloop dat het onbewuste offers waren…), maar kon wel genoeg dreigingen creëren. Hij dwong Grondhout in de verdediging, maar die vond de goede zetten en weerde de aanval af. In het eindspel dat resteerde was weinig eer meer te behalen voor Jos en met deze nederlaag kwam de eindstand op 4½-3½ voor onze bezoekers. Voor de vierde keer dit seizoen al een zeer spannende match in een zeer spannende poule. Helaas konden we (weer) net niet dat laatste zetje geven en moeten we in de resterende wedstrijden ons uiterste best doen om ook niet in de gevarenzone te belanden.