Alles wat tegen kan zitten, zit dit seizoen ook tegen voor Dierenkliniek Zuiderkaag Mach. Ook tegen de talenten van VAS 2 werd er weer met hele punten gestrooid. Daar kun je een heel stuk aan wijden, maar ik hou het dit keer korter. Teamleider Wim Smit en wijzelf weten tenslotte wel waar het aan ligt: teveel schakers ogen uitgeblust na een paar uur spelen. Werkdruk, fysieke gesteldheid, noem het maar op: het is een optelsom van factoren maar feit is wel dat we na de 3,5-4,5 nederlaag nog altijd niet veilig zijn. De Hoornse reserves van Caïssa-Eenhoorn stuntten tegen Leiderdorp en hijgen ons nu in de nek. Tijd kortom om niet alleen de banieren fier omhoog te houden maar ook echt wat meer uren te gaan investeren in onze schaaksport. En fitter achter de borden gaan zitten. Voordat we echt onszelf voor schut zetten.
Zaterdag gaf Wim een heel punt weg en Richard en David in ieder geval een halfje. Tel daarbij op dat Enrico verloor van een tegenstander die hij normaliter opvreet en je hebt al vier tegendoelpunten
Lichtpunt was Reinier die er in de vorige ronde al dichtbij was en nu met een mooie koningsaanval de eerste zege voor Mach liet optekenen. Bij een 4-1 achterstand lag de druk op Colin, Piet en mij. Dat Colin zou winnen, was snel duidelijk. Ook Piet won al rap een pion, maar ik zat meer in de categorie Wim-Enrico-David: ik stond de gehele partij beter maar miste deze dag de brille en de overtuiging om het pad naar de winst te vinden. Ik voelde dat ook en besloot geen risico te nemen en af te wikkelen naar een beter eindspel dat bij goed spel remise was te houden. Dat laatste gebeurde. Jammer, maar helaas. Het komt er nu echt op aan en het goede nieuws: de dag dat het wel een keer meezit komt steeds dichterbij. We hebben teveel klasse in huis dat het maar tegen blijft zitten.