We stonden op scherp na twee nederlagen op rij en een bekeruitschakeling en dat hield in dat alle verloven waren ingetrokken: we stonden inmiddels op plek zeven, de tegenstander van zaterdag, Caïssa-Eenhoorn 2, stond op plek acht met een puntje minder. Een sleutelduel dus en daarom was Wim Boom er ondanks twee weken griep en ik ook ondanks dat ik vrijdag om vier uur nog op de operatietafel lag. Verband en ander stopmateriaal erop, pilletjes in en gaan met die banaan voor de club! We speelden in Zwaag met de sterkste opstelling ooit: Wim Smit heeft voor de rest van het seizoen vrijwillig zijn plek afgestaan aan Reinier in een poging het degradatiespook te verjagen.
De drive was beter dan bij de tegenstander die toch weer enkele invallers kende in een seizoen dat ze al meer dan twintig spelers gebruikten. Ze gokten bleek al snel op een Trojaans paard door veel sterkere spelers op de lagere borden te zetten. Dat had aanvankelijk effect, want onze David leek goed te staan in een origineel gespeelde Sveshnikov maar op een gegeven moment stokte het en beloonde wit zijn initiatief met stuk- en partijwinst. Maar uitgerekend onze verzwakte Wim tekende voor de gelijkmaker na een puike partij waarin hij Sjors Broersen, die al vijftien partijen niet verloren had, overspeelde hetgeen een paard en een punt opleverde.
Het was daarna erop en erover: Enrico en Piet (tegen de Nederlands kampioene tot en met 16 en 20 jaar) namen vanaf de opening het heft in handen en gaven het daarna niet meer uit handen. Ondergetekende stond ook al snel goed, liet door een onnauwkeurigheidje de tegenstander terugkomen, maar bleek toch beter in de tactische fase. Het slot met een pion op a2 en loper op b1 van mij en een witte opgesloten toren op a1 was wel aardig. Bij Reinier was een spannende stelling ontstaan waarin hij goed leek te staan, maar we wilden geen risico nemen. Op advies van Wim Smit, die de rol van coach op zich nam zodat Jos met het tweede kon spelen, en Piet bood Richard remise aan. Hij had met kleine middelen voordeel verworven maar zat in tijdnood. Nestor Peter Holscher, 75 inmiddels en toch weer sterk spelend vorige maand in Wijk aan Zee, nam het aan. Daarmee waren de 4,5 punt en de matchpunten binnen. De vraag was of Reinier zijn eerste winst voor Dierenkliniek Zuiderkaag Mach kon bijschrijven. Hij was dichtbij. De afwikkeling, waarin opponent Joseph Molenaar een dame won maar Reinier daarvoor in ruil een toren, loper, pion een aanval op de koning kreeg, bleek achteraf gewonnen voor de met zwart spelende Nieuwedieper. Bij een temperatuur die inmiddels gevoelsmatig in ieder geval boven de 40 lag, verslapte naar zijn zeggen de concentratie. Het brandalarm dat afging, waardoor iedereen de zaal uit moest voor een paar minuten, hielp ook niet mee. De partij eindigde uiteindelijk in remise. Resteerde de pot van Colin. Hij kwam al slecht uit de opening, vocht zich nog terug, maar tegenstander Arjon Buikstra bleef simpelweg goed schaken en won verdiend. Niettemin zijn we gestegen naar een zo op het oog veilige middenmootpositie. Gelukkig.