Dierenkliniek Zuiderkaag Mach veilig na historisch duel

Een jaar na de historische promotie was er eindelijk dat historische moment: de Noord-Hollandse provinciepalen voorbij mogen rijden om eindelijk een wedstrijd buiten de klei-, veen- en zandgronden van ons schiereiland te mogen spelen. Niet vanwege de herindeling van de competitie, maar omdat we dat zelf met onze titel in de promotieklasse hebben afgedwongen. Dan de auto mogen neerzetten in een Leiderdorpse woonwijk en je teamgenoten in het zonnetje mogen begroeten, voelt, geloof me, dan erg prettig. Met een interessante sterke tegenstander, met onder meer een grootmeester in de gelederen, heb je ook heel even het besef dat je een bijzondere wedstrijd gaat spelen.

Vlagvertoon, Bengaals vuurwerk, juichende toeschouwers… Het is volop genieten! Kopje koffie voor jou en je teamgenoten, broodje erbij, lekker op je gemak gaan zitten, wat sjappies doen en de wedstrijdspanning langzaam laten indalen….En dan in tien minuten tijd tegen een ruïne aankijken. Het was mijn verhaal van deze middag. Drukte op het werk op zaterdagmorgen in combinatie met dagdromerij vanaf een half uur voor de wedstrijd bleek een giftige cocktail: ik trapte in een truc die veel gelijkenis heeft met het Herdersmat. Wat doe je dan? Je schudt met het hoofd, neemt nog maar een koffie (zwart dit keer om het wakker-worden-gehalte zo hoog mogelijk te brengen) en neemt je voor maar gewoon door te schaken. Ik voelde mij goed, dus daar lag het niet aan. Ooit won ik van Igor Glek nadat er in de opening een zwarte pion op f2 was beland (ik had wit voor alle duidelijkheid) en met die insteek speelde ik door tegen tegenstander Giel van Rijn. Wat te verliezen? Tegelijkertijd durf je je teamgenoten na zo’n blunder nauwelijks onder ogen te komen, dus je blijft geconcentreerd spelen en kijkt naar de borden om je heen om te zien of de rest wel bij de les is.

Wel Colin was dat zeker. Een rechtlijnige opening, een zwakke boer op d6, een invasie van zware stukken op dat veld, een wegvluchtende zwarte koning…Maar vluchten kan niet meer zoals Frans Halsema ooit zong. Nationaal meester Tabak werd hardhandig mat gezet. Enrico pakte het subtieler aan, maar ook zijn stukken gingen langzaam maar zeker voorwaarts, maakten een kwaliteit buit en spoedig het hele punt.

0-2 voor ons…maar Wim had het lastig. Hij verloor net als ik een pion in de opening, offerde daarna een kwaliteit voor spel…En dat lukte! Onze nestor won een belangrijke centrumpion, zijn dreigingen namen toe en op een gegeven moment was zijn tegenstander blij met remise door eeuwig schaak.

Mooi om te zien was dat Richard, nadat hij in de vorige ronde de kaas van het brood liet eten, nu van A tot Z scherp en nauwkeurig speelde. Het resultaat was een plusremise. 1-3 voor en David stond goed tot gewonnen. Met wit had hij vanuit de opening zijn opponent onder druk gezet. David won een toren en drie pionnen tegen twee paarden, had de winnende op de schoen wanneer hij een toren had geruild. Nu bleef zwart in de partij en verdedigde zich stug. Zo stug David uiteindelijk door de vlag ging. Een tegenvaller, zo ook bij Reinier die beter leek te staan. Hij liet echter na het witte paard op c5 te verjagen, waarna na allerlei tactische verwikkelingen de stelling houdbaar leek, maar Reinier kon het toreneindspel niet houden. Jammer, maar gezien de diepgang in de partij is toch de conclusie dat Reinier in rap tempo steeds beter gaat schaken.

Plots was het 3-3, maar onze Piet had inmiddels een pion gewonnen tegen Daan Brandenburg, de grootmeester bij Leiderdorp en tevens topscorer van de afdeling. Het probleem was dat het een dame-eindspel was en dus lag eeuwig schaak op de loer. Tja, en dan was ik ook nog aan het spelen. Het ploeteren werd langzamerhand verdedigen en uiteindelijk echt spelen oftewel ik kwam langzamerhand terug in de partij. Ik bleef echter in het defensief, zelfs toen ik een kwaliteit won. Toen ik dacht dat ik eindelijk de boel onder controle had (al was en bleef het ook dan remise), maakten twee schoonheidsfoutjes (het ruilen van de h-pion en te laat de toren omspelen) dat ik toch weer moest opletten. Gelukkig wist ik de klippen te omzeilen en de remisehaven te bereiken. Helaas lukte dat Daan tegen Piet ook, waardoor Leiderdorp een theoretische kans op het kampioenschap houdt. Wij zijn door de 4-4 veilig. Eindelijk. En we hebben voor het eerst niet verloren van een topploeg in onze poule. We zijn kortom ondanks de gemiste kansen best tevreden!