MACH dendert door

Na twee spannende wedstrijden mocht EP: Beerepoot MACH afgelopen vrijdag weer aantreden tegen een sterke tegenstander. In Enkhuizen tegen KTV (Kan Tegen Verlies) kon de volgende stap worden gezet op weg naar het kampioenschap. Uiteraard was het krachtsverschil op papier nog steeds ruim in ons voordeel, we moesten wel op vrijdagavond spelen en daarnaast ook nog een invaller opstellen. Richard is nog herstellende van een operatie, maar gelukkig was Niels bereid om vanuit Amsterdam te komen om in te vallen.

Deze keer weer geen tactische grappen en grollen, of het moet zijn dat Wim zijn vorm met wit mocht continueren en Piet op 2 met zwart geacht werd ook wel te kunnen winnen. Niels werd (uiteraard) met zwart geposteerd op bord 6, waardoor ik zelf op bord 5 mocht plaatsnemen. Na een wat verlate start en een wedstrijdleider die erg veel moeite had onze volledige teamnaam te noemen (misschien toch maar wat aan doen?) kon de wedstrijd van start gaan.

Na de openingsfase was er redelijk weinig aan de hand. Wat wel opviel was dat op de meeste topborden de onzen een stuk meer tijd hadden gebruikt dan de mannen uit Enkhuizen. De eerste punten kwamen deze keer iets later dan tegen Heerhugowaard, maar het waren wel weer de Wimmen die als eerste scoorden. Wim Smit speelde redelijk saaie Franse partij tegen invaller Agovic en wist met zwart nooit in het spel voor te komen. Agovic was al erg gelukkig met een remise tegen de op papier sterkere speler, en voor ons paste dit prima in ons tactische straatje. Niet heel veel later mocht de andere Wim een heel punt binnen tikken. De sterke Cees van der Zee gooide al vroeg de knuppel in het hoenderhok, maar Wim liet zich niet de kaas van het brood eten. Hij bleef goed rekenen en na afruil van een hoop stukken kwam Wim plotsklaps een kwaliteit voor te staan. Ook nu weer was onze nestor dus de eerste die een vol punt wist te pakken. Als dat zo doorgaat is het wel duidelijk wie dit jaar de Bacchus-bokaal wint…
Naast mij op bord 6 zat, zoals gezegd, invaller Niels. Naast dat hij een fijne sfeermaker is in een team, is het natuurlijk ook gewoon een sterke schaker. Zeker als hij zijn favoriete spelletje met zwart mag spelen. Zelf ben ik er ook ooit eens ongenadig hard afgetikt op vrijwel dezelfde wijze als Niels afgelopen vrijdag speelde. Zeer gedecideerd dirigeerde hij al zijn stukken naar de goede velden, bleef druk zetten en bovendien snel zijn zetten doen. Op een bepaald moment was de tijdsverhouding ongeveer 1 uur versus 5 minuten. Geen moment heb ik dan ook getwijfeld dat Niels dat potje zou gaan winnen. Uiteindelijk kostte het nog wel wat moeite, maar in een paardeneindspel met 2 pionnen meer kon hij uiteindelijk de winst wel vinden.
Ook op bord 7 ging het voorspoedig. Net zoals tegen Heerhugowaard deed Siem geen gekke dingen en hoopte hij op een foutje van z’n opponent. Die kwam uiteindelijk ook, waardoor Siem een stuk voor kwam te staan. Invaller Dzanic probeerde nog wel wat tegenspel te krijgen, maar tevergeefs.
Zo stond het dus al weer 3,5-0,5 en leek het een gemakkelijk avondje te worden. Op bord twee speelde Piet tegen de altijd gevaarlijke Adri Haakman. In een rustige partij kon Piet nergens voordeel behalen met zwart omdat Haakman gewoon degelijk bleef spelen. Haakman vond op een gegeven moment zelfs een eeuwig-schaak variant die je tegen een IM natuurlijk wel uitvoert.
Zelf was ik ’s ochtends ziek opgestaan en twijfelde enigszins of ik wel mee zou moeten doen. Na een paar paracetamollletjes en enkele snelschaakpotjes op Playchess had ik er toch wel weer vertrouwen in. Tegen collega-wedstrijdleider Marco Groot kreeg ik na de opening al fijn spel en zette m’n tegenstander flink onder druk. Helaas kon ik nergens de genadeklap uitdelen (al zei Fritz achteraf natuurlijk van wel), en kwamen we langzaam maar zeker in de tijdnoodfase. Met beiden nog een paar minuten op de klok bood ik remise aan, waarmee ik wist dat onze winst veilig zou zijn. Groot, wellicht blij dat na zo’n lange partij hij er toch nog remise had uitgesleept en ik dat ik na twee nederlagen nu eens matchwinner werd!
Naast mij zat Enrico op dat moment nog te zweten omdat Arie Karreman het uiterste uit de kan probeerde te halen. Enrico had in het middenspel een fijne stelling opgebouwd en leek op z’n Enricos wel te gaan winnen. Karreman had echter wel wat dreigingen in de stelling en offerde op een gegeven moment een stuk. Het zag er allemaal heel gevaarlijk uit, maar met een schitterende koningswandel  naar het midden van het bord wist Enrico de dreigingen te pareren. Karreman bleef echter vechten en wist een remise-stelling te bereiken omdat hij ondertussen genoeg pionnen had meegesnoept voor het stuk dat hij geofferd had.
Als laatste was Warner klaar. Tegen zijn grote vriend Tom Balla was er een interessante partij ontstaan die al vroeg losbarstte. Balla kwam ergens een pion voor, maar Warner had meer tijd en bleef druk zetten. In wederzijdse tijdnood had Warner naar eigen zeggen een betere stelling, maar het hielp wel dat Balla uiteindelijk door z’n tijd ging.

Zo eindigde de match in een ruime 6-2 voor ons, die volgens sommigen volledig terecht was, maar volgens anderen ietwat geflatteerd. Gelukkig deden onze tegenstanders hun naam eer aan en gingen ze goed om met hun verlies. Door deze overwinning staan we nu 2 volle punten voor op de concurrentie die zoals het er naar uitziet elkaar de punten blijft afsnoepen. De volgende wedstrijd is 17 december in Piet Pann tegen En Passant, waar we weliswaar weer de grote favoriet zijn, maar toch wel moeten waken voor onderschatting.