Mooi weerzien in Piet Pann

De meesten van de lezers zullen ongetwijfeld de uitslag van de wedstrijd al gezien hebben, maar zijn nog steeds in spanning hoe die uitslag tot stand is gekomen. Na enige vertraging moet ik er toch aan geloven om dat te vertellen.

Aan het eind van de zaterdagochtend kwam ik binnen in Café Piet Pann, waar een enigszins verbaasde medewerker me zei ‘ja, ik heb wel iets gehoord over schaken, maar weet het niet precies’. Na wat uitleg kon ik haar duidelijk maken dat 16 fanatiekelingen hier de hele middag achter een bord zouden plaatsnemen om met houtjes te schuiven en of zij zo aardig wilde zijn om ons zo nu en dan van een drankje te voorzien. Schakers zijn echter geen gekke verschijning voor het café aan de Markt. In de jaren 80 en begin 90 werd er ook al gespeeld in de bovenzaal van de gezellige kroeg en werden er zelfs mooie successen behaald zoals het bereiken van de Promotieklasse in 1988. In 1994 vertrok de club naar de huidige speellocatie in de Waldervaart, maar voor de thuiswedstrijden op zaterdag is Piet Pann uitermate geschikt. Wat onrustigheid was echter wel te bespeuren. Zo is onze kerkklok ieder kwartier nogal enthousiast, was het wat krap door de vele supporters en waren de klanten beneden soms te horen. Echter hoort dat bij de sfeer van een dergelijk café en als ondergetekende de enige was die daar last van had dan valt het reuze mee…

Voorafgaand aan de wedstrijd waren er van beide kanten subtiele aanvallen. In mijn vorige verslag beschreef ik al de verkenners die naar Alkmaar waren gekomen om ons te observeren (en ons duidelijk te maken dat zij na 1 ronde boven ons stonden) en niet veel later kwam ook dit stukje online op de site van Heerhugowaard. Sommigen lazen daarin een verwijzing naar onze arrogante houding dat we wel even kampioen zouden worden, maar de schrijver vertrouwde me toe dat daar geen sprake van was. Van onze  kant kwamen we de vorige wedstrijd natuurlijk met een tactische opstelling die mede bedoeld was om de opstelling tegen Heerhugowaard in het ongewisse te laten. Deze keer speelden we namelijk met een ‘normale’ opstelling waarin wij dachten de meeste kans te maken. Ook van de kant van Heerhugowaard waren er weinig verrassingen, of het moet zijn dat Sandra Keetman tactisch werd neergezet op bord 3.

Na enkele woorden van onze kersverse voorzitter, teamleider en nu ook gelegenheidswedstrijdleider Jos kon de wedstrijd aanvangen. Al snel bleek dat op twee borden het voorspoedig ging. Beide Wimmen kwamen snel goed te staan. Wim Boom op bord 4 tegen invaller Karel Keesman en Wim Smit had een goede aanval tegen Piet Konijn op het laatste bord. Na ongeveer een uur kon het eerste punt dan ook worden bijgetekend want Wim Boom won gemakkelijk van de gedesillusioneerde Keesman die daarop maar snel naar Heerhugowaard terugkeerde. Op alle andere borden bleef het echter zeer lang erg spannend. Op bord 1 speelden de kopmannen van beide teams (en leerling tegen meester) tegen elkaar. Op papier is Kevin Tan de sterkste speler dit seizoen tegen ons speelt, dus zou een overwinning van Piet erg welkom zijn. Volgens Piet zelf had hij de hele partij veel druk wat resulteerde in pionwinst en later ook de partij. Op bord 5 speelde Richard een interessante partij tegen Dennis Keetman, maar leek de hele tijd achter de feiten aan te lopen. Dennis ontwikkelde sneller en won op een gegeven moment een kwaliteit. Het is de oudste Keetman wel toevertrouwd om een dergelijke stelling naar de winst te leiden en dat lukte hem dan ook. Op bord 7 speelde de koploper in de interne competitie Siem tegen de koploper in de interne competitie van Heerhugowaard Kasper van der Meulen. Het leek een vrij saaie partij waarin beiden rustig ontwikkelden, maar waarin Kasper enige druk uitvoerde. Siem bleef echter rustig en wachtte zijn kans af. Toen Kasper een foutje maakte greep Siem zijn kans en pakte de overwinning. Ondertussen was de aanval bij Wim Smit knap verdedigd door Konijn, al had Wim wellicht moeten switchen naar een gewonnen eindspel in plaats van te gokken op de aanval. Hoe het ook zij, deze partij eindigde in remise, waardoor de stand op 3,5-1,5 kwam.  Mijn eigen partij op bord 6 tegen Gerrit van Oostrum was op dat moment al bijna afgelopen. Na een interessante opening gaf ik hem de kans om terug te komen in de partij en het initiatief over te nemen. Zo rond zet 36 was ik echter weer helemaal terug en kon  redelijk partij geven. Het probleem was echter dat mijn klok aangaf dat ik nog maar 1 minuut had… Dat zorgde ervoor dat ik een pion wegblunderde en later nog een paar. Met drie pionnen achter probeerde ik nog 30 zetten lang eeuwig schaak te forceren, maar van Oostrum speelde het goed en na ruim 70 zetten kon ik de vlag strijken. Met de stand van 3,5-2,5 was de spanning op de andere borden toen nog om te snijden. Enrico speelde tegen Sandra Keetman een goede partij, maar wist er niet echt door te komen. Met beiden nog een minuut op de klok deed teamleider Jos zijn werk en instrueerde Enrico dat hij genoegen moest nemen met remise. Warner was namelijk tegen Piet de Haas op weg naar minimaal remise en wellicht ook wel de winst. In een partij waarin van alles gebeurde en Warner onder druk stond speelde hij zoals zo vaak op de cruciale momenten erg goed. In het eindspel wikkelde hij af naar een gewonnen stelling en kon de Haas niets anders dan opgeven. Hiermee eindigde deze felbevochten wedstrijd in een 5-3 overwinning voor de onzen en dat werd gevierd ook. De vele speciaal bieren in Piet Pann werden uitgeprobeerd en de analyses gingen nog een tijdje door. Op dit moment staan we bovenaan omdat de concurrentie al punten heeft laten liggen. Er komen wel nog een aantal lastige wedstrijden aan waarvan 25 november al de eerste wordt gespeeld in Enkhuizen tegen KTV.