Revanche tegen Caïssa-Eenhoorn

Na alle drukte van het rapidkampioenschap dit weekend is het er bijna bij ingeschoten om een verslagje te tikken van de bekerwedstrijd afgelopen donderdag.
Dat er van verloren wedstrijden tegenwoordig niemand meer een verslag durft te tikken is al wel erg genoeg, dus bij dezen toch nog maar een verslag.

We hadden een relatief gunstige loting aangezien we mochten aantreden tegen Caïssa-Eenhoorn. In de competitie hadden we weliswaar verloren van dit team, maar met de sterkste vier spelers maken we natuurlijk wel meer kans. Al snel hadden we een datum gepland en zodoende was dit de eerste van de achtste-finales. Caïssa-Eenhoorn heeft veel gelijkwaardige spelers, dus het was voor ons een gok wie ze mee zouden nemen naar de Waldhoorn. Ons team bestond uit dezelfde vier spelers als in de succesvolle 4-0 tegen de Pionier (Enrico, Wim, JP en Niels).

Na ongeveer 1,5 uur spelen leek er op de meeste borden niet veel aan de hand. Alleen bij Wim was de opening nogal scherp, maar ik ging ervan uit dat het allemaal wel klopte wat hij deed. Bij Enrico en Niels leek het ook gelijk op te gaan en bij mij ging het iets minder aangezien ik weer eens de Leeuw van stal had gehaald wat ik eigenlijk ook niet moet doen.

De inschatting dat het bij Wim wel goed zou gaan was niet helemaal terecht. Toen de mistdampen waren opgetrokken stond tegenstander Sjoerd Kelder opeens een stuk actiever. Wim probeerde nog wel tegen te sputteren, maar zag pardoes een mat in 1 over het hoofd.

Een vervelend begin, maar gelukkig konden we snel weer juichen. Dirk Lont gebruikte tegen Enrico namelijk wel erg veel tijd. Enrico had een pionnetje geofferd (of weggegeven?), maar kreeg daar erg weinig voor terug. Met veel opluchting hoorde ik dan ook Enrico ‘vlag’ roepen, waardoor de stand weer op 1-1 kwam.

Ondertussen had de tegenstander van Niels al een remise-aanbod afgeslagen, maar daar leek het ook op remise af te stevenen. Bij mij was het echter wel spannend. Fred Avis had een stuk geofferd, maar de dreigingen vielen voor hem wat tegen. Hij was dan ook genoodzaakt om nog meer te offeren om kans te houden op een succesvolle aanval. Gelukkig koos ik er niet voor om al te gulzig te worden, maar gewoon rustig af te wikkelen en de dreigingen uit de stelling te halen. Wel moest ik nog even rekening houden met de klok, maar met een toren voor was dat niet al te ingewikkeld. Helaas miste ik nog wel een mooie mat in vier, maar in plaats daarvan koos ik voor dameruil waarna Avis toch ook op gaf.

Door deze overwinning hadden we de buit al binnen en konden ook Niels en Piet Aardenburg de punten delen in een partij waarbij het evenwicht nooit echt verbroken was, al beweerde iemand achteraf nog wel dat Aardenburg een leuke combinatie had. Deze bleek echter niet te kloppen zoals Niels keurig wist uit te leggen, dus was het maar goed voor Aardenburg dat hij dat niet gespeeld had.

Zo zijn we dus met 2,5-1,5 door naar de kwartfinale en laten we hopen dat we nu wel het geluk aan onze zijde hebben en de halve finale weten te bereiken.