Schwindels in de Schakel

Het is de warmste novemberdag ooit en dan ga je in een zaal zitten met 51 schakende mannen (en een vrouw). Velen zullen ons voor gek verklaren, maar het was wel wat het eerste achttal van de Magnus-Anna Paulowna Combinatie gisteren deed. In Haarlem moest worden aangetreden tegen het derde team van Kennemer Combinatie. Op initiatief van Enrico begon het Schagenese smaldeel van het team met een goede voorbereiding door koffie en koek te nuttigen bij Jos. Terloops werden de wildste varianten van het tweepaardenspel  besproken (waar niemand van ons overigens wat aan had die middag). Ook verklapte dat Niels net als in de interne tegen Enrico zijn 1. a3 weer van stal zou halen. De teamleider trachtte hem nog te overtuigen dat het tegen alle logica van het schaakspel ingaat, maar Niels hield vol en verderop in dit verslag zult u lezen hoe dat hem verging.

Voordat we onze teamgenoten troffen in Haarlem moesten we door het krappe Haarlem Noord naar een schaarse parkeerplek manoeuvreren, omdat het normale onderkomen van onze gastheren (het mooie denksportcentrum) onbeschikbaar was. Het buurtcentrum de Schakel waar nu in werd gespeeld was eigenlijk iets te klein om de 3 wedstrijden van Kennemer Combinatie tegelijk te herbergen, met het veel te kleine toilet als grootste ongemak. Aangekomen bij de speelzaal werden we verwelkomd door twee supporters (m’n ouders waren een weekendje weg naar Haarlem) en door Magnus-erelid Arno de Visser. Arno speelde in 2006 zijn laatste wedstrijd voor Magnus, vanwege een verhuizing, maar gaf, tijdens het naar hem vernoemde snelschaaktoernooi afgelopen mei, aan wel beschikbaar te zijn als invaller. Aangezien zowel Aart als Wim Smit gisteren afwezig waren grepen we deze mogelijkheid aan en daardoor kon de meervoudig clubkampioen zijn rentree maken in het eerste. De andere invaller was Marcel, die vanaf dit seizoen ook niet meer in Schagen, maar in Utrecht woont. Hij was bereid om het team compleet te maken.

Toen we achter de borden plaatsnamen vielen twee zaken op. Ten eerste de verkeerd ingestelde klokken en ten tweede de jeugdige opponenten. Het eerste werd snel opgelost door de arbiter, maar het tweede zou een groter obstakel vormen. Kennemer Combinatie staat bekend om z’n goede jeugdafdeling met vele Noord-Hollandse talenten en daar zagen wij nu de gevolgen van. Als je vier invallers nodig hebt op een zaterdag, dan trek je gewoon een blik jeugdspelers open. Voor hen een mooie krachtmeting en voor het team een ongekende luxe. Voor ons was het echter wat minder mooi. Op papier waren de vier jeugdigen wellicht niet heel sterk (1719, 1686, 1657 en 1636), maar ratings zeggen op jonge leeftijd toch niet zoveel. Dat blijkt ook wel uit het feit dat op de nieuwste ratinglijst deze vier bij elkaar bijna 400 (!) punten zijn gestegen.

Zo, genoeg beslommeringen vooraf, door naar de partijen. Het eerste halfje werd na ongeveer 2 uur binnengehaald door Arno. Onze nestor opent al een tijdje niet meer met 1.b4 zoals we gewend waren, maar met een loperopening. De partij tegen Ad Hendrikse heeft volgens mij geen moment van onbalans gekend en dus was een gelijkspel een logische uitslag. Niet veel later had Enrico zijn tegenstander Pieter Kroon volledig overspeeld en zich dus gerevancheerd voor het verlies in de vorige ronde. Zelf mocht ik het met zwart opnemen tegen de Noord-Hollands kampioen t/m 12 jaar Wolf Mestrom. Ik verraste hem met het dubieuze 4…g5 in het Boedapest-gambiet. Deze variant die Baadur Jobava met succes speelde in Wijk aan Zee, leek me een mooie mogelijkheid om Mestrom van z’n gebruikelijke spel af te houden. Na een aantal zetten moesten we echter allebei in de denktank, schijnofferde hij z’n dame (wat ik niet mocht aannemen) en kwam ik optisch iets slechter te staan. Dat was ook het moment dat Enrico me adviseerde om remise aan te bieden, zeker gezien de stand op de andere borden. Ik besloot nog een aantal zetten te spelen en vervolgens een remise-aanbod te doen. Mestrom deed echter een aantal mindere zetten en ik zag m’n stelling zienderogen verbeteren. Een aantal zetten later had ik nog weinig tijd op de klok, maar genoeg om een winnende aanval te forceren en zodoende de overwinning te pakken.

Ondertussen was de stand een mooie 2½-½ in ons voordeel. Er was echter wel wat veranderd ten opzichte van het moment dat ik remise aan mocht bieden. Bij Siem was er in het middenspel van de Benoni iets misgegaan. Zijn tegenstander Robert Oosting combineerde dwars door de stelling heen en won een kwaliteit. Deze gaf hij later terug om met een voorsprong van twee pionnen het eindspel in te gaan. Bij Wim leek er geen vuiltje aan de lucht, maar hij werd in een remiseachtig eindspel geflest door Frank Taylor. Het verschil was dus weer 1, met een verloren stelling bij Siem. Tijd om eens de staartborden te bekijken waar de jeugdigen van KC3 het opnamen tegen Jos, Niels en Marcel. Alleen bij Niels zag de stelling er enigszins vrolijk uit. Zoals gezegd haalde hij tegen de 15-jarige Esper van Baar 1. a3 van stal om daarmee in zijn ‘normale’ spel te komen. Dat pakte precies zo uit als gehoopt en Niels kon na dameruil rustig zijn manoeuvreerspel  met de lichte stukken beginnen. Het leek erop dat zijn opponent er niet goed mee omging, maar toen er een toreneindspel op het bord verscheen had de Haarlemmer wellicht nog de beste kansen en moest Niels in remise berusten. Ondertussen had ook Siem verloren, ondanks een verwoede claimpoging op een verkeerde promotie (omgekeerde toren).

De stand was dus 3-3 en we zagen de donkere wolken deze mooie nazomerdag al verpesten. Jos werd tegen de andere 15-jarige, Edwyn Mesman positioneel overspeeld en kwam in een verloren eindspel terecht. Met tijdnood aan beide zijden leek Mesman het als een volleerde schaker uit te spelen, maar hij wist zich geen raad met de onverzettelijkheid van Jos. Deze creëerde tegenspel met een vrije randpion. Dit zorgde voor zoveel hoofdbrekens dat Mesman een winstcombinatie miste en Jos toch nog een remise kon binnenslepen. Bij Marcel hadden we echter de hoop helemaal opgegeven. In het begin van de partij tegen de 12-jarige Derk Kouwenhoven stond hij wel goed. Een pionoffer leverde hem het loperpaar en actief spel op. In het eindspel had hij nog veel grotere problemen dan Jos want met een paard minder en allebei een randpion leek het een kwestie van tijd voordat hij werd opgerold. Hij bleef echter kalm en schoof langzaamaan zijn eigen randpion steeds verder op. Het paard werd gevangen, maar Kouwenhoven promoveerde. Een randpion tegen een Dame dus. Normaal gesproken remise als de pion op h2 belandt, maar het geval wilde dat deze nog op h3 stond. Een onoplettendheidje van Kouwenhoven zorgde er echter voor dat Marcel h2 kon spelen met een koning op h1 en zodoende een remisestelling bereikte. Kouwenhoven trachtte nog naar een matbeeld toe te werken, met een dame op f1, maar Marcel hield goed stand. Bovendien noteerde hij keurig de zetten zodat als het nodig was er geclaimd kon worden (zo zijn die 10 seconden increment toch erg nuttig). Kouwenhoven heeft vast ook wel geleerd dat dat eindspel niet te winnen valt en zette Marcel opzettelijk pat. Een felbevochten remise dus voor onze invaller waardoor een welverdiend 4-4 op het scorebord verscheen. De tweede 4-4 al deze competitie, maar we mogen niet klagen. Voor hetzelfde geld hadden we gewoon met lege handen vertrokken uit Haarlem en nu staan we in een hele spannende poule gewoon op 2 punten. Alle teams hebben al punten laten liggen, dus er is nog van alles mogelijk dit seizoen.